Να ξαναζωντανέψουν το μικρό νησί τους προσπαθούν οι μόλις 24 κάτοικοι στα Αντικύθηρα.
Η απόφαση της Μητρόπολης Κυθήρων και Μονεμβασιάς, η οποία σε συνεργασία με το δήμο και την τοπική κοινότητα δίνει επίδομα 500 ευρώ στέγη αλλά και τρόφιμα σε πολύτεκνες οικογένειες για να εγκατασταθούν στο μικρό νησί του Αιγαίου, ζωντάνεψε ξανά τις ελπίδες των ελάχιστων κατοίκων του νησιού.
«Ο τόπος μας είναι πολύ όμορφος αλλά και δύσκολος τους μήνες του χειμώνα», λέει στο iefimerida.gr, ο πρόεδρος του νησιού Ανδρέας Χαρχαλάκης. «Αναζητάμε πολύτεκνες οικογένειες, για να "αναστήσουμε" το νησί μας. Να μην σβήσει. Να μην ερημωθεί. Πριν από λίγες ημέρες εγκαταστάθηκαν στα Αντικύθηρα τρία μικρά παιδιά με τους γονείς τους, οι οποίοι έχουν καταγωγή από το νησί και ο τόπος ζωντάνεψε. Εμείς έχουμε ανάγκη από τρεις νέες οικογένειες, πολύτεκνες για να γίνουν τα Αντικύθηρα ζωντανά και γεμάτα παιδικές φωνές. Όπως ήταν και πριν από τέσσερις δεκαετίες όταν πήγαινα εγώ σχολείο. Τότε στο νησί επάνω ζούσαν περίπου 300 άτομα. Οι ειδικότητες των ανθρώπων που αναζητάμε είναι φούρναρης, οικοδόμος, ψαράς αλλά και κτηνοτρόφος. Αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές μεροκάματο στα Αντικύθηρα».
Παράλληλα προσθέτει «από τη μέρα που έγινε γνωστό από την τηλεόραση ότι η Μητρόπολη έχει ξεκινήσει αυτή τη δράση σε συνεργασία με το δήμο έχω δεχτεί τουλάχιστον 15 τηλεφωνήματα από πολύτεκνες οικογένειες οι οποίες αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα λόγω κρίσης. Εγώ τους λέω να έρθουν εδώ να δουν το μέρος να τους φιλοξενήσουμε και αν τους αρέσει να μείνουν και αυτοί στα Αντικύθηρα».
Πού είναι τα Αντικύθηρα
Τα Αντικύθηρα ή Τσιριγότο (εκ του ενετικού Cerigotto), ή Cecerigo, στην αρχαιότητα η Αίγιλα, είναι ένα νησί μικρής έκτασης, μόλις 24 τετραγωνικών χλμ. στο πέρασμα ανάμεσα στα Κύθηρα και την Κρήτη. Είναι ευρέως γνωστά καθώς στα νερά του νησιού εντοπίστηκε σε ναυάγιο ο Εφηβος των Αντικυθήρων και ο παράξενος μηχανισμός των Αντικυθήρων.
Κατά την περίοδο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου τα Αντικύθηρα βρέθηκαν υπό ιταλική και γερμανική κατοχή. Μάλιστα το 1943 οι Ναζί έδιωξαν όλους τους κατοίκους του νησιού. Ηθελαν να έχουν οι ίδιοι τον απόλυτο έλεγχο της θαλάσσιας περιοχής προκειμένου να αποκόψουν τις συμμαχικές δυνάμεις. Αργότερα, κατά την περίοδο του εμφυλίου και έως το 1964 το νησί είχε μετατραπεί σε τόπο εξορίας.
Στις αρχές του 20ου αιώνα το νησί υπαγόταν στην επαρχία Κυθήρων η οποία τότε με τη σειρά της υπαγόταν στον νομό Αργολίδας και Κορινθίας, ήταν κοινότητα και εκεί ζούσαν 334 κάτοικοι. Σήμερα η εικόνα είναι αποκαρδιωτική, αφού οι περισσότεροι ντόπιοι το έχουν εγκαταλείψει.
Τα τελευταία χρόνια, στην Κοινότητα των Αντικυθήρων, γίνεται τους καλοκαιρινούς μήνες μεγάλη προσπάθεια για τη διάσωση των αρχαιολογικών μνημείων του νησιού. Πολυμελής αρχαιολογική αποστολή του Υπουργείου Πολιτισμού (ΚΣΤ' Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων) πραγματοποιεί ανασκαφές, ενώ παράλληλα ξεναγεί τους επισκέπτες του νησιού στον αρχαιολογικό χώρο. Επίσης, η Κοινότητα των Αντικυθήρων προωθεί και στηρίζει την ορνιθολογία. Στο νησί υπό την καθοδήγηση της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας, γίνεται η μελέτη περίπου 250 ειδών πουλιών που έχουν καταγραφεί στα Αντικύθηρα και στις γύρω νησίδες.
Ο Ανδρέας, ο Μανώλης, ο πατέρας Διονύσιος, ο Μύρωνας, τέσσερις από τους ελάχιστους κατοίκους των Αντικυθήρων κάθονται στο καφενείο του χωριού και πίνουν τον καφέ τους.