Αυτή είναι η δική μου, προσωπική και πονεμένη, εμπειρία όσον αφορά τα εμβόλια. Και, υποθέτω, πάνω κάτω και η δική σου. Εκτός αν, φυσικά, το δικό σου παιδί τα εκάνε με χαμόγελο στα χείλη και χωρίς να επιχειρεί να κλωτσήσει ό,τι και όποιον βρει μπροστά του (εξου και ακινητοποιώ και τα πόδια της).
Όσον αφορά τα εμβόλια, λοιπόν, έκανα πάντα όλα όσα μου έλεγε (και όποτε μου έλεγε) να κάνω η παιδίατρός μου, με τα 40 χρόνια στο επάγγελμα, την οποία και εμπιστεύομαι τυφλά. Και δεν έκανα ό,τι μου έλεγε πως δεν χρειαζόταν. Εμπιστεύτηκα και εμπιστεύομαι, αν θέλεις, την επιστήμη και τους επιστήμονες, και όχι το ίντερνετ. Εξού και φέτος, θα τρέξω -για πρώτη φορά- να μας κάνω οικογενειακώς και το αντιγριπικό εμβόλιο. Μπας και γλιτώσουμε καμία ‘αψού= Covid-19’ λαχτάρα παραπάνω.
Τι προσπαθώ να πω; Ότι, ως αρχή, είμαι σούπερ θετικός όσον αφορά τα εμβόλια. Ή, τουλάχιστον, ήμουν ως τώρα καθώς η προοπτική του να χρειαστεί να αποφασίσω, όταν με το καλό βγει και φτάσει στα μέρη μας το εμβόλιο για τον Covid-19, αν θα το κάνει η μικρή, με γεμίζει ήδη με άγχος.
Ναι, το ξέρω η φάση μοιάζει ‘Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε’ αφού και να βγει εμβόλιο για μεγάλους οι δοκιμές για τα παιδιά (πρώτα εφήβους και μετά μικρότερες ηλικίες) ακολουθεί κάποιους μήνες μετά, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Γιάννης θα έρθει και θα απαιτήσει να του ανοίξεις την εξώπορτα του σπιτιού σου.
Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν πρέπει και αν μπορώ να εμπιστευτώ οποιαδήποτε εμβόλιο βγήκε σε χρόνο dt (αναμειγνύοντας φάσεις και επισπεύδοντας, για πρώτη φορά στην ιστορία, διαδικασίες) μόνο και μόνο επειδή π.χ. ο Πούτιν ήθελε να δείξει ότι είναι ο Master των επιστημών, ο Τραμπ επειδή ήθελε να έχει κάτι να πει μπας και μειώσει την διαφορά από τον αντίπαλό του και η χ και ψ φαρμακευτική επειδή -πέρα από τα bragging rights (έτσι λέγανε στο χωριό μου, την Καλλιθέα των ’90s, το δικαίωμα να κοκορεύεσαι)- παίζει και πολύ χρήμα στην ιστορία για όποια κόψει το νήμα πρώτη.
Συγκεκριμένα, όσον αφορά το παιδικό εμβόλιο (που είναι πιο δύσκολο από το κανονικό), αυτή τη στιγμή το κρίσιμο deadline είναι ο Σεπτέμβριος του 2021, με τις φαρμακευτικές να τρέχουν να προλάβουν την έναρξη της επόμενης σχολικής χρονιάς και τους πιο ψύχραιμους να επιμένουν πως πρώτα πρέπει να δούμε ποιο από τα δεκάδες εμβόλια για μεγάλους τελικά επικρατήσει, πριν αρχίσουμε να το τεστάρουμε στα παιδιά μας.
Με τους ακόμη ψυχραιμότερους να επιμένουν πως, από την στιγμή που τα παιδιά δεν είναι ομάδα υψηλού κινδύνου, όσο περισσότερο περιμένουμε, τόσο καλύτερα. Παρότι υπάρχει και η αντίθεση άποψη που μιλάει για παράλληλες επιπτώσεις της ασθένειας και της αναγκαιότητας εμβολιασμού, προκειμένου να αποφευχθούν και οι όποιες εκατοντάδες θάνατοι παιδιών προκύψουν -άμεσα ή εμμέσως-εξαιτίας της.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι, κάποια στιγμή, το παιδικό εμβόλιο για τον Covid-19 και θα βγει και -ενδεχομένως- να γίνει (ή να υπάρχει η σχετική σκέψη να γίνει) υποχρεωτικό και προαπαιτούμενο, προκειμένου όλα τα παιδιά να είναι εμβολιασμένα και τα σχολεία να πάψουν να κινδυνεύουν να γίνουν με το παραμικρό εστίες μόλυνσης. Αλλά αυτό είναι κάτι με το οποίο μπορώ να αρχίσω να αγχώνομαι στις επόμενες καλοκαιρινές διακοπές. Αν και εφόσον την βγάλουμε καθαρή (σε ατομικό, οικογενειακό και επίπεδο χώρας) έως τότε.